Veertien kortverhalen (nou ja kort, er zijn er bij van dertig tot vijftig bladzijden) van de Amerikaanse grootmeester van de horror, alle in- of uitgeleid in die typische jofele King-stijl. Het geheel wordt zelfs voorafgegaan door een klein essaytje over de verloren gegane kunst van het kortverhaal. De volgorde der verhalen wordt bepaald door de toevalligheid waarmee speelkaarten op tafel vallen. De buitengewoon vruchtbare auteur, die King is, bewijst in deze bundel (de eerste sinds Nachtmerries en droomlandschappen in 1993 verscheen) zijn meesterschap om binnen de beperkingen van de short story alledaagse situaties met één klap in onversneden horror om te zetten. Er zitten een drietal bekroonde verhalen bij, vier komen uit 'The New Yorker' (in de VS zo goed als een prijs) en Achtbaan, dat eerst op het internet gepubliceerd werd: Alan Parker gaat liften om zijn stervende moeder nog eens te zien en wordt door een dode meegenomen. 'Man in het zwarte pak', dat de World Fantasy Award en de O. Henry-prijs won, de hoogste literaire onderscheiding voor Amerikaanse verhalen, gaat over een jongen, die in de bossen van Maine de duivel ontmoet. In 'Sectiekamer Vier' komt een man tot zichzelf net als hij op de snijtafel ligt. Er zijn ook verhalen, die de horror overstijgen en op een knappe literaire vondst gebaseerd zijn, zoals 'L.T's theorie over huisdieren', over huisdieren die beter met mekaar opschieten dan hun baasjes, Kings favoriete verhaal, zoals hij het zelf zegt, met een onverhoedse verschuiving van humor naar horror. Op een steengoede literaire vondst is ook 'Dat gevoel waarvan je alleen in het Frans kunt zeggen wat het is' gebaseerd en 'De dood van Jack Hamilton' is een perfect verhaal over de gangsters van de crisisjaren. Het gaat niet aan om alle verhalen op te sommen, vele zijn gewoon briljant. Enigszins uit de toon valt 'De Kleine Zusters van Eluria', een fantasy-novelle, die voorafgaat aan wat King als het magnum opus in zijn leven ziet, de nog onvoltooide zeven boeken over Roland van Gilead en zijn zoektocht naar de Donkere Toren. In zijn nawoord kondigt King nu de voltooiing van deel vijf aan: 900 bladzijden! Er zullen wel liefhebbers voor zijn, maar deze Amerikaanse versie van de zoektocht naar de Graal is toch wat te hoog gegrepen en landt op zijn buik. Onbegrijpelijk waarom King daar zo door geobsedeerd is... [Jos Van Damme]

Stephen King is in zijn korte verhalen vaak veel beter dan in zijn soms langdradige romans. In deze bundel heeft hij zich met 'De man in het zwarte pak' overtroffen: het is een eenvoudig, literair getint verhaal over de ontmoeting van een jongen met de duivel. Niet voor niets heeft het de O. Henry Prize gewonnen, de hoogste literaire onderscheiding voor korte verhalen in de Verenigde Staten. De dood, bovennatuurlijke wezens, en angst in zijn verschillende gedaantes, vormen de thema's van King. Sommige verhalen lijken bekend door eerder gebruikte procedés ('Het wegvirus rijdt naar het noorden') of haken in op King-cycli ('Alles is eventueel' houdt verband met de 'Donkere Toren'-cyclus), maar hier bereikt King een evenwicht tussen sensatie en literair werk. King is een van de meest gelezen auteurs ter wereld. Deze bundel behoort tot zijn beste werk, en kan behalve een publiek dat tuk is op sterke emoties, ook lezers boeien die meer niveau verwachten. Het verhaal ‘1408’ is onder die titel in 2007 verfilmd met John Cusack, Samuel L. Jackson en Mary McCormack in de hoofdrollen.